alvorens ik begin met schrijven, weet dat ik met geen enkele beding niemand wil uitlachen of een slecht gevoel bezorgen. geniet van het stukje en laat me weten wat je ervan vond.
vrijdag middag/avond-
15.15, pc was gecrasht en ik heb de hele week vanaf maandag geen mail gecheckt. ik zie minstens 30 e-mails in mijn inbox. fijn dat ik gemist word! (het meeste is spam, maar toch!)
e-mailtje van Maaike, ze vertelt dat ik er de laatste keer niet was en dat ze dus het kamp krantje morgen geeft. eerst een kleine schok waar m'n haren van overeind gaan staan. het duurt 5 minuten om door te dringen door m'n autistische muur, is JV-weekend nu al?!!
ik snel m'n backpack inpakken en op reis, met natuurlijk (ja, ja) m'n 2 houten zwaarden. altijd leuk als mensen je in de bus aanstaren, daarna doorkijken en proberen te doen of het normaal is. op tijd bij de kerk om half 7, er is nog niemand van de groep, ik gelijk al denken of ik niet op de verkeerde plek ben! maar als Martine ook aankomt ben ik gerust gesteld. als iedereen gearriveerd is vertrekken we naar het oord. sinds vorig jaar zijn er wat nieuwe chauffeurs bijgekomen en wat ik sowieso heb meegekregen is dat iedereen van muziek houdt in zijn auto, zo hard mogelijk of course :)
als we aankomen hebben we natuurlijk al de nodige obstakels doorgeploegd. auto-stress door het niet kunnen vinden van het oord zijn altijd leuk om te herkennen bij de chauffeur vanaf de achterbank! als we aankomen straalt het gebouw een knusse gezelligheid uit van zowel de binnen- als de buitenkant. zodra we gesetteld zijn is het opwarmertje voor dit weekend een spel bedacht door Albert en Bram, ze hebben Brent op de 1 of andere manier zo gek gekregen om het te presenteren, wat dan ook in stijl gebeurt. we komen allemaal aardig los (los betekent voor mij persoonlijk altijd: uit je comfort zone komen) en genieten van de gekke uitvoeringen voortvloeiend uit verschillende opdrachten. en ik moet zeggen, het is een geweldig spel! petje af voor de 2 bedenkers! de rest van de avond vermaken we ons met van alles en nog wat (ik kan gek genoeg even niks verzinnen :) deze nacht slaap ik toch nog aardig vroeg om genoeg energie te krijgen voor de ongetwijfeld 2 korte nachten die voor ons liggen. wat me nog bijstaat van deze nacht is dat Arnold een stevig zaag geluid kan nadoen, mamma mia zeg! hij snurkt en blaast er lustig op los, ten slotte ligt iedereen op bed, een diepe stilte daalt neer. een stilte voor de storm....
zaterdag ochtend-
uit bed. en ik zal nu al zeggen dat ik s'ochtends een pest humeur heb, al die vrolijke mensen.. Albert groet me met een stevig "goede morgen!", ik leg hem gelijk haarfijn uit dat dat niet gewenst is, het word dus snel een armzalig handje omhoog. tja, dat wil ik nou ook weer niet...
het ontbijt is echt een gebeurtenis op zichzelf. een heerlijk klier/babbel moment. mensen worden uitgescholden, door Jan-Willem terechtgewezen en als dat je niet breekt doet Sanders gezicht dat wel voor je. midden in alle heisa krijgen Hiljan en Arnold ineens een "craving" voor koffie. Jan-Willem toont initiatief en probeert met alle macht de koffie pot hun kant op te krijgen. gek genoeg zitten Hiljan en Arnold allebei ontspannend achterover leunend Jan-Willems pogingen te bewonderen. echter wordt er geen enkele arm of been bewogen om hem bij te staan. Jan-Willem is letterlijk hun boegbeeld en leidraad voor het verkrijgen van hun koffie. tenslotte wordt het doel bereikt en geniet iedereen van 'de zwarte motor'.
al met al, een stevig ontbijt en m'n lichaam vertellen dat het moet wakker worden. ik loop naar buiten God's heerlijke schepping tegemoet, ik ben altijd geïnspireerd door de zon en ook deze keer groet hij ons en zegt "God bestaat, anders was ik er niet, dan was ik niet zo mooi, dan schenen mijn stralen niet prachtig door de bomen, dan verlichtte mijn licht niet je pad, dan versierde ik niet je ontbijt als een kleine extra" (behalve in Hong Kong door de smok). op deze momenten moet ik altijd een beetje lachen om atheïsten, als ze beweren dat er geen God bestaat. niemand behalve een God zou zoiets kunnen maken.
Bijbelstudie-
de Bijbelstudie bracht ons heerlijk veel verfrissende inzichten, van "wat is een beproeving en wat is een verzoeking; God beproeft ons door ons te laten verzoeken (hier moet ik het stukje van Richard aan toevoegen, dat God ons dusdanig vertrouwt dat Hij er al vanuit gaat dat we het goede zullen doen) tot "is de dood heel erg?" openheid, gevoel en karakter komen naar voren. wat ontzettend inspirerend om samen strijdplannen en tactische punten te maken, ontleden, analyseren en te versterken! een enorme goede manier om je geloof te verstevigen en te bekrachtigen! te weten dat ik kan zeggen dat Jezus met mij strijd is dan altijd heel rustgevend. ik weet, hoop en bid dat iedereen dat kan zeggen. geen dominee die het in zoveel woorden beschrijft dat je geen idee meer hebt waar hij het over heeft, geen overijverige spreker die het je de strot door duwt. of je ouders die het keer op keer vragen op de ouderwetse saaie manier. de Enige die het vraagt is overal te vinden. dus ga naar buiten, het park, een leeg voetbal veld en praat omhoog. babbel wat, maak contact. het is niet moeilijk, het is niet makkelijk, je moet het gewoon doen...
leuke toevoeging is dat ons groepje de Bijbelstudie met 3 vertalingen gemaakt hebben, erg interessant om de verzen anders te lezen!
zaterdag middag-
het traditiegetrouwe spel van elk jaar. Zutphen is best mooi, wanneer we aangeland en verzamelt zijn zien we de opdrachten. nog geen idee wat ons allemaal te wachten staat gaan we op pad! de opdrachten dwingen ons om onze prettig gestoorde kant te laten zien. ik verbaas me eerst over mijn ongevoel voor schaamte, maar vervolgens bedenk ik dat dat al zo'n beetje is sinds ik op mezelf woon, een leuke vooruitgang dus :) tijdens en na de opdrachten zijn de enige emoties die blijven hangen angst, durf en een dikke vette kick!
dit hierboven is het enige wat ik heb opgeschreven over deze middag, daarom ben ik erg blij dat ik een stukje kreeg van Heleen en Cynthia, voornamelijk over onze 'voorstelling'. (credits gaan naar Heleen als initiatief nemer en naar Cynthia als schrijver)
Bijzondere gebeurtenis uit het leven van enige leden der jeugdvereniging uit Emmeloord:
Speelt zich af op een zonovergoten zaterdag in maart ergens in Zutphen… Personen: Rick, Koos, Hiljan, Jouke, Else-Marije, Heleen, Cynthia
We struinden wat rond door het nuchtere Zutphen op zoek naar aanwijzingen die ons zouden leiden naar Mister X. Op zoek naar handvatten die ons zouden helpen om de opdrachten te voltooien. Team Black had dan de vrijdagavond niet gewonnen, we moesten en zouden dit spel tot een goed einde brengen! We namen de opdrachten samen door en de radartjes draaiden vanaf dat moment op volle toeren..
Een van de opdrachten luidde als volgt: Geef een optreden voor een publiek van minimaal 10 personen. Aangezien het fantastisch weer was en het kwik boven de 10 graden Celsius was gestegen, was heel Zutphen erop uitgetrokken om op een terras te gaan zitten. Als team Black gingen we ietwat prominent in het zicht van het terras staan terwijl we ons voorbereidden met de eerste zangoefeningen.
"JA, EN DAN KOMEN JULLIE DAN HET BEELD BINNELOPEN EN DAN ZINGEN JULLIE AHIMBUWEE AHIMBUWEE, AHIMBUWEE AHIMBUWEE, EN DAN KOMEN WIJ EN DAN GAAN WIJ ZINGEN"
Na een paar keer ge’ahimbuweed' te hebben liepen Rick en Hiljan al ahimbuweeënd het beeld van de camera binnen. Niet veel later kwam daar de rest van het gevolg aan die met hun zuivere kopstemmen de poëtische kant van het lied vertolkten:
We zijn in Zutphen, het mooooie Zutphen, op zoek naar mister X. We zijn in Zutphen, het mooooie Zutphen, op zoek naar mister X
AHOEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEHOEHEHOEOWEIAHIMBUWEEE
AHOEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEHOEHEHOEOWEIAHIMBUWEEE
We doen een opdracht, een gekke opdracht, optreden voor publiek. We doen een opdracht, een gekke opdracht, optreden voor publiek AHOEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEHOEHEHOEOWEIAHIMBUWEEE AHOEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEHOEHEHOEOWEIAHIMBUWEEE
De een probeerde er wat jeu aan te geven door er nog wat bij te gaan zwaaien met zijn armen, de ander door wat heen en weer te swingen met zijn heupen.
In de tussentijd dat we het lied zongen bekroop ons een vreemd gevoel. Wij als enthousiaste mensen stonden daar maar te zingen met de verwachting tenminste een glimlach op de gezichten van de Zutphenaren te toveren. Ik bedoel maar, dit was toch écht leuk om naar te kijken en te luisteren?!
Als ik in het publiek had gezeten had ik er wel om kunnen lachen. Of ik had gevraagd of ik met dat leuke groepje op de foto mocht. Of ik had gewoon direct om een 06-nummer gevraagd, want mensen die zulke dingen doen, die léven tenminste!
Autsj. De laatste tonen van het lied zwierven weg en werden opgenomen in de Zutphense lucht waar de zon haar stralen zo lieflijk op wierp. Van die lieflijkheid was echter weinig te merken bij de Zutphenaren. Er volgde namelijk niets minder dan stilte. Nadat er ergens achter ons werd geapplaudisseerd door een ander groepje van de JV (bedankt nog daarvoor!), en nadat we zelf heel hard begonnen mee te klappen werd er door ons publiek van zeker 40 mensen door 5 mensen aarzelend geklapt. Verbouwereerde gezichten. Okeeeeeee. Nu snappen we dus wat men bedoeld met "vluchtgedrag". Omdraaien en weglopen. En vooral heel hard lachen! Alsof het ons niks gedaan had.
tot zo ver.
nog een gek ding: het huwelijks aanzoek van Hiljan naar de dochter van de bloemenverkoper. waar we de bloemen ook van hadden gekregen, als toppunt stond haar vriend ook toe te kijken! respect!
voetbal, zaterdag middag rond 5 uur-
zelden heb ik harder gelachen om iemands balspel! het betreft Jan-Willem. met zijn mind-set ingesteld op rugby maar het hele gebeuren op een voetbal veldje weet deze overijverige verdediger de bal continue als een magneet bij je weg te loodsen of af te stoten, hij breekt door een 2 man verdedigers(of is het: verdediging?) heen en weet een paar mooie net-niet schoten op doel af te vuren. en hij brengt geluk, oftewel, dat Richard en Hilbert-Jan hun uiterste best doen de bal in het doel te krijgen op alle mogelijke manieren! dan staat daar als een rots in de branding Jan-Willem.. spontaan gaan de ballen over, net naast of gewoon vierkant mis dat het bijna beschamend is. deze middag heeft Jan-Willem voor de nodige uitbreidingen van mijn lachspier gezorgd, bedankt!
zaterdag avond-
zaterdag middag/avond patat, lekker!
na het patat (vr)eten ga ik verzadigd naar de wc. ik doe de deur open.. de stank laat me terugdeinzen! 'ondraaglijk' en 'terreur' komen in me op, een regelrechte gasaanval(!) op mijn zintuigen. de enige waarvan ik dacht dat hij deze penetrerende lucht kon produceren zit in Malta, maar blijkbaar zijn er meer mensen naar dit niveau gestegen/gedaald. (Malta= Jannick)
door de avond heen is er genoeg te lachen, Richard doet ook deze avond een kleine sketch, verscheidene onderwerpen passeren ons hierbij door het hele weekend. en ik heb de ruimte boven de tennistafel en voetbal tafel ontdekt :
)
veel groepjes gaan ook nog hun Bijbelstudie afmaken, best leuk om te zien dat eigenlijk iedereen wel wil! reden hiervoor is denk ik omdat het levend(ig) is, bij elk groepje. terwijl ik dit schrijf luister ik met een half oor mee naar het groepje van Kees.(vergeef me daarvoor) ze praten over hun opvoeding, zo verdraaid moeilijk om te praten met je ouders over wat er in je hart leeft! wat me opvalt en waarvan ik zeker geloof dat de Heilige Geest erbij was is dat iedereen echt zichzelf lijkt te zijn. (ik spreek even voor ons groepje, maar ik gok dat dat ook bij de andere groepen was) iedereen praat mee, uit zichzelf en geeft zijn mening. geen barrières, geen drempels, ongemakkelijke stiltes of schaamte. dat is openheid! onze gezamenlijke band van broeder/zusterliefde wat ons allemaal verbind met Jezus! dus wacht alsjeblieft niet totdat je 40 bent. wacht niet totdat je 25 bent, of totdat je je rijbewijs hebt gehaald, gewoon nu hard bidden, praat, maakt niet uit wat je zegt. God kent al je gedachten toch wel, maar als je het bid of hardop zegt heeft het meer kracht. (geschreven) woorden hébben kracht... dus zeg deze woorden "Vader, ik wil u leren kennen, Jezus, kom in m'n hart, God, ik hou van jou" en dan komt de Heilige Geest in je hart
en als kleine reminder, we hebben dit weekend zo veel plezier gemaakt, geen ruzie gehad, geen grote ongelukken (Iris was de ongelukkige dit weekend, sorry meid :) dat is serieus geen toeval, God zegent ons als we naar hem luisteren, daarom hebben we een fijner weekend gehad dan 'normaal'. dus nu ben jij zelf ook een stukje van het bewijs dat God leeft :)
deze nacht "weerwolven", het kenmerkend concept voor JV weekend.
zondag-
zondag zijn we erg actief, s'ochtends naar de kerk (de preek was niet echt aansluitend, maar s'avonds wel veel beter) en s'middags bewegen! er is voetbal, volleybal, 1 of andere gek zwaaiend met 2 zwaarden (volgend door andere gekken), tafeltennis en gewoon ouderwetse gezelligheid, iedereen vermaakt zich uitstekend. in de avond (het is 6 uur als ik dit schrijf) probeer ik overeind te blijven in een lichte staat van bewusteloosheid. veel mensen zijn moe? ik ben een beetje somber, alles gaat zo snel voorbij! deze leuke ontspannende dagen, waar je helemaal jezelf kunt zijn, ik wou dat het altijd zo was...
zondagavond na de kerkdienst komt student Zondag langs, een man van gemiddelde leeftijd die echter prima weet hoe hij aansluit bij jongeren. je merkt gelijk dat deze man gewend is om te praten, hij geeft ons een inzicht over hoe hij bepaalde dingen ziet (zoals de preek). hij antwoord ons, geeft praktische tips en een lachsalvo is elke minuut van de partij. het praten met Zondag maakt veel dingen die hij zei in zijn preek persoonlijker, wat ik fijn vind. toch verbaas ik mij nog steeds over die persoonsverandering, tussen deze man die ik graag beter zou leren kennen en de man die op de preekstoel staat, ik zou de man van deze avond op een preekstoel willen hebben! we zingen samen en besluiten een prima zondag vol activiteit.
morgen begint de week. mensen met verwachtingen en eisen zullen ons welkom heten. deze oases van rust en vrede in ons drukke leven maken het de moeite waard om door te gaan. moge iedereen veilig aankomen, God kennen en een minder grote JV dip dan ik hebben!
Rick
