Reilen en zeilen op de Eikenhorst (dit is een oude blog die ik bij het organiseren vond)

Omringd door etensresten, een leeg blik ananasschijven, een bus poedersuiker en een glas waar ik nu al een week uit drink (omdat ik toch alleen maar hetzelfde drink, waarom dan een ander glas?) ben ik aan het ploeteren om wat op papier te zetten. De toetsen van mijn laptop voelen nog vettig aan van de pannenkoeken van vanmiddag. De huisman in mij – die ergens diep verdwaald was in een te onnatuurlijke gele onderbroek- komt elke week meer naar buiten.

Dagelijks afwassen, vuilnis weggooien, afval goed scheiden... Umm, stofzuigen, dweilen, de was erin gooien (en vervolgens laten drogen op de vloerverwarming omdat ik morgenochtend weer m’n werkkloffie nodig heb) en nog veel meer. Het leven gaat niet over rozen zeggen ze dan. Bij mij gaat het soms over prikkeldraad.

Ik vervolg mijn betoog. Wat was ik aan het uitleggen? Dat ben je nu al vergeten hé! Lompe koe …

IETS OP PAPIER TE KRIJGEN.

Daar ging het inderdaad over.

Raad eens waar ik nu lig? Op het grasveldje. Badend in het zweet van de zon. Een broodje te eten. Met rollade. en ik heb ook nog kaas en pindakaas met hagelslag (HAH, op 1 broodje! Wat natuurlijk nooit mocht van je ouders). Heb je nu een grimas? Haal die dan snel van je gezicht af. Vind je het nog niet veel bijzonders dat je leest? Hou die pokerface dan maar.              Eikel.

Weet je wat ik vanmiddag ga doen? Even lekker zwemmen. Op een strandje in de buurt, dat uitmond op het Veluwe meer dacht ik. Wat baantjes trekken. Vooral voor de beweging, ik vond het er altijd zo pró uitzien als ik iemand dat zag doen ergens in de middle-of-no-where. Ik ben eigenlijk best trots en tevreden met mijn lichaam. Behalve mijn acne is er niet iets wat ik zou willen veranderen. huh? gaat het ineens weer over een wijfig onderwerp als je eigen uiterlijk beoordelen. Ik ben hier op de eikenhorst er ook een beetje achter gekomen dat het echt niet om uiterlijk gaat. Ik val op karakter. Heb jij je wel eens afgevraagd waarom je beste vriend (of gewoon een vriend) precies je vriend is? Kijk eens naar hem, istie niet oerlelijk als je eerlijk bent? Ik ontdekte in elk geval dat het het hele pakket is. De aandacht, zijn lach om jou grap. De serieuze gesprekken, de ironische of sarcastische grappen. Of hoe elk gesprek vaak in 5 minuten over iets van seks gaat (wat soms echt heerlijk oplucht, een paar platte grappen).

Die pijn die je soms lijdt van zo iemand. De intensiteit waarmee jullie met elkaar omgaan?

Herken je dit? Mooi, jij hebt een vriend.

Jij bent lelijk.

“Niet!”

Wel!

“Hou je mond”

Eerlijkheid, één van die serieuze onderwerpen, maar waarvan ik vind dat de komische kant daaraan altijd zo grappig is. Ik zei eens tegen een vriend. “(zijn naam), ik vind je heel aardig. maar soms ben je ook een lul”. Weet je wat hij zei? “soms doet dat gewoon even pijn, als iemand eerlijk tegen je is. Maar dat is normaal”. Dat zei hij natuurlijk nadat ik uitlegde dat ik wil oefenen in het uitspreken van mijn hart en gedachten. En Hij had gelijk. Soms doet het pijn, maar Hij en ik hebben het áltijd uitgepraat als we een akkefietje hadden. En was het niet die dag, dan de volgende of die daarop.

Geen idee waarom ik dit vertel. Nou ja, eigenlijk wel. Weet je waarom je ook vrienden hebt? Om je woorden kwijt te kunnen. Iedereen heeft iemand nodig die naar zijn onzin en gezwets luistert, of zijn/haar gebalk etc. is het leven niet gewoon soms zoooo onzinnig haha

HMMM, lekker broodje met pindakaas en hagelslag, hmm. Oef! Als ik aan dat broodje gebakken ei + salami denk!

 

Ik ga nog meer foto’s  gebruiken om mijn stuk te ondersteunen. Ik vind het zelf wel prettig, dat jij, de lezer weet hoe datgene eruit ziet waar ik over vertel. Hier nog wat voorbeelden:

Ik was laatst creatief bezig om mijn wasgoed op te hangen. Mijn rekje is maar bescheiden en ik heb niet altijd zin om 10 kilometer naar de waslijn te lopen (lees: 65 meter).

Zie je? de broeken hangen over mijn vechtstok, die ik op de 2 buitendeuren heb gelegd.

Hoe wij omgaan met restjes: de bak sla op mijn bureau zou worden weggegooid, maar heb aangeboden om er nog wat van op te eten, aangezien weggooien zonde van het eten is. De restjes van de hoofdmaaltijd zijn een mogelijkheid voor mensen om daarvan een portie in te vriezen voor de dagen dat er geen groepsmaaltijd is.

Onafgemaakt… een nieuwe blog volgt gauw.