De schaduw

Het is niet fijn, het is niet prettig.
Ik voel me slecht. Ik heb nieuws gekregen en het houdt me aan het denken. Werkproject stopt. Ik kan niet op tijd komen, kan niet s'avonds schakelen naar "hey, morgen weer op tijd eruit". Ik ben onverschillig, ik voel me als een vis. Ongrijpbaar, glad.

Waarom kan ik niet geraakt worden door de ernst van een normaal ritme te hebben. Ik kan mijn denken en ideeën niet laten zien in mijn doen. Ik voel onmacht maar wat ik geleerd heb daarover is dat ik verkeerde acties onderneem. Actief en bewust nadenken over mijn praktisch doen en laten is zo moeilijk. Mezelf opvoeden is zo bijna onmogelijk. Alsof er een grote duistere vlek in mijn nek hijgt, boven me hangt als een vretend monster. Energie en tijd gaan op aan deze strijd dat niets meer dan zinloos is.

Hoe laat je gebeurtenissen niet je geluk beïnvloeden?
Ik bedoel maar.. Ik ben Rick. Ik ben een sporter. Maar ik doe geen sport nu. Ik ben een denker, maar ik gebruik het niet ten goede. Mijn self-talk is zo enorm destructief, was een inzicht van net.
Ik weet hoe ik dit moet veranderen, ik moet controle nemen, verantwoordelijkheid voelen, mezelf 'lerend' opstellen.

Moe ben ik van me op het ene moment rot voelen en dan weer mezelf op te beuren. Relativeren kan ik, maar wat is het punt als ik toch weer val?

"God is bij je" galmt door me heen. Mooie sprekers stem ook nog. Maar het is niet genoeg om dat te horen.

"trust in the progress" is een tip die ik kreeg. Oftewel 'over 5 jaar denk je terug en weet je je gesterkt dat je dat deed'. Maar wat ik heb eraan om dat over 5 jaar pas te voelen? Ik hoef me niet elke dag top te voelen, of elk uur van de dag te me gelukkig beseffen. Is het teveel gevraagd om gewoon te weten wie ik ben? wat ik kan?

Het is niet leuk om in bed te liggen, en de ene donkere scene na de ander te beleven. Fantasie is een kracht, maar ook een vloek. En hier zit ik dan, te schrijven over mijn ongeluk.
Waarom? Misschien is dit wel het enige waar ik zeker van ben op dit moment. Misschien wil ik wel weer proberen ervoor te gaan, stabiel te zijn in keuzes, open en transparant.

Telkens mezelf afbreken om weer op te kunnen bouwen is vermoeiend? Maar Rick, waarom doe je dat dan? Metsel gewoon verder waar je bent gebleven!
Nee. fucking nee. Dat doe ik alleen als ik het laatste resultaat goed genoeg vindt. Zo niet, terug naar de tekentafel. Die wordt trouwens ge-update. Ik ben bezig met een soort van levensplan met veel goede dingen erin, iets waar ik dus constant op terug kan vallen. Zo'n beetje het enige goede ding gaande nu, maar vooruit. Eventjes weer voldoende om toekomst te blijven zien.

Genoeg nu. De rant is over. Geschreven met gevoel. Morgen relativeer ik wat goed gaat en praat ik weer even met God.

Rick

Ik ben Rick

Beef en sidder..

Ik woon nu bijna 3 jaar op de Eikenhorst, de tijd gaat snel.. 

Ik schrijf dit vanaf de bank die ik 3 jaar geleden nog niet had, zittend tegen kussens en voeten op een tafeltje die ik, je raadt het al, ook 3 jaar geleden nog niet bezat. 

Ik heb veel geleerd in 1048 dagen.

Van je kamer váker dan 1x in de maand stofzuigen tot het verwijderen van de pisvlekken op je wc bril. Of de ontkalker voor de douche. Of ramen lappen, of spinnenwebben weghalen, of je bed wat vaker verschonen, etc. Talloze praktische handelingen zijn aangeleerd, ingeroest en soms bewust weer vergeten. 

In mijn hoofd heb ik ook enorm veel geleerd en van daaruit toegepast. Contact maken gaat zoveel beter, iets wat best leuk is heb ik ontdekt. Ja het kost me soms moeite, ja ik zit soms helemaal vol en neem geen druppel informatie meer op, maar de praktijk heeft laten zien dat verbaal en non-verbaal iets is wat je kunt leren. Happy me!

Gelukkig hebben we ook nog meer dan genoeg dingetjes waar ik nog moeite mee heb, ik woon tenslotte op een zorglocatie en om daar te verblijven heb je toch problemen nodig. En mocht ik tekort komen, dan kan ik zo lenen bij mijn medebewoners.

Maar even inhoudelijk. Laat mijn sarcastische of spottende toon je niet afleiden, ik typ hier voor een reden, en het is niet jij, zéér geliefde lezer. Nee, it's me. I need it. Omdat ik een basis in mijn leven heb nu en daarmee opbouw heb ik besloten om bloggen (wéér) 1 van mijn pilaren te maken. Vrij persoonlijk maar ik hoop eerlijk gezegd dat je me niet anders kent. Mijn PE (lees: proces Evaluatie) komt eraan en samen met mijn begeleider gaan we kijken naar wat goed gaat en wat er beter moet. 

Klinkt koud, is het niet. 

Héhé, even opwarmen hoor. Ti's een tijdje geleden dat ik hier schreef. Ik las trouwens ook net wat stukjes van mezelf terug waaronder een paar hele leuke anekdotes, en ik ben van plan om dat weer te doen. Het zal me goed doen en jou als lezer misschien ook.

Voor nu is dit het. Adieu

PS: Wees vooral niét jezelf wanneer er een onbekende vrouw je kantine binnenloopt en je 1e indruk waardeloos is (Mijn 4e indruk is een stuk beter echter).