Het is niet fijn, het is niet prettig.
Ik voel me slecht. Ik heb nieuws gekregen en het houdt me aan het denken. Werkproject stopt. Ik kan niet op tijd komen, kan niet s'avonds schakelen naar "hey, morgen weer op tijd eruit". Ik ben onverschillig, ik voel me als een vis. Ongrijpbaar, glad.
Waarom kan ik niet geraakt worden door de ernst van een normaal ritme te hebben. Ik kan mijn denken en ideeën niet laten zien in mijn doen. Ik voel onmacht maar wat ik geleerd heb daarover is dat ik verkeerde acties onderneem. Actief en bewust nadenken over mijn praktisch doen en laten is zo moeilijk. Mezelf opvoeden is zo bijna onmogelijk. Alsof er een grote duistere vlek in mijn nek hijgt, boven me hangt als een vretend monster. Energie en tijd gaan op aan deze strijd dat niets meer dan zinloos is.
Hoe laat je gebeurtenissen niet je geluk beïnvloeden?
Ik bedoel maar.. Ik ben Rick. Ik ben een sporter. Maar ik doe geen sport nu. Ik ben een denker, maar ik gebruik het niet ten goede. Mijn self-talk is zo enorm destructief, was een inzicht van net.
Ik weet hoe ik dit moet veranderen, ik moet controle nemen, verantwoordelijkheid voelen, mezelf 'lerend' opstellen.
Moe ben ik van me op het ene moment rot voelen en dan weer mezelf op te beuren. Relativeren kan ik, maar wat is het punt als ik toch weer val?
"God is bij je" galmt door me heen. Mooie sprekers stem ook nog. Maar het is niet genoeg om dat te horen.
"trust in the progress" is een tip die ik kreeg. Oftewel 'over 5 jaar denk je terug en weet je je gesterkt dat je dat deed'. Maar wat ik heb eraan om dat over 5 jaar pas te voelen? Ik hoef me niet elke dag top te voelen, of elk uur van de dag te me gelukkig beseffen. Is het teveel gevraagd om gewoon te weten wie ik ben? wat ik kan?
Het is niet leuk om in bed te liggen, en de ene donkere scene na de ander te beleven. Fantasie is een kracht, maar ook een vloek. En hier zit ik dan, te schrijven over mijn ongeluk.
Waarom? Misschien is dit wel het enige waar ik zeker van ben op dit moment. Misschien wil ik wel weer proberen ervoor te gaan, stabiel te zijn in keuzes, open en transparant.
Telkens mezelf afbreken om weer op te kunnen bouwen is vermoeiend? Maar Rick, waarom doe je dat dan? Metsel gewoon verder waar je bent gebleven!
Nee. fucking nee. Dat doe ik alleen als ik het laatste resultaat goed genoeg vindt. Zo niet, terug naar de tekentafel. Die wordt trouwens ge-update. Ik ben bezig met een soort van levensplan met veel goede dingen erin, iets waar ik dus constant op terug kan vallen. Zo'n beetje het enige goede ding gaande nu, maar vooruit. Eventjes weer voldoende om toekomst te blijven zien.
Genoeg nu. De rant is over. Geschreven met gevoel. Morgen relativeer ik wat goed gaat en praat ik weer even met God.
Rick
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank je wel voor je bericht. het wordt zeer gewaardeerd. mocht je reactie vuile taal bevatten, minder frisse benoemingen, pijnlijke, stekelijke of hatelijke opmerkingen dan zal deze worden beoordeeld en op beschaafde manier afgewimpeld. vergeet niet "wat u niet wil dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet"
mocht je reactie een positieve boodschap hebben, een fijne opmerking of een heerlijk sarcastische zin, dan zal deze op dezelfde manier beantwoord worden, want vergeet niet "wie de bal kaatst kan hem terugverwachten"
als laatste, ik oordeel niemand, dat zal God doen op het eind van je leven. als je niet gelooft in een God, dan leef je niet, als je niet leeft is de oplossing God. als je zelf de oplossing zonder God gevonden hebt, en je leeft. zal je geoordeeld worden voor het feit dat je zonder God hebt geleefd.
greetz,
Rick
ps: je bent altijd welkom om nog een keer te reageren, ik stel het erg op prijs. als je graag betaald wil worden voor reacties, dan kan dat geregeld worden. geef me je adres en ik kom bij je langs om een stevig robbertje te stoeien.